Na een fantastische start op Isla Holbox reizen we met de boot en bus door naar de kleurrijke stad Valladolid. We proeven een populaire snack uit Yucatán, gaan naar een cenote en maken toeristenfoto’s bij Chichén Itzá. 
Marquesitas eten bij Parque Francisco Cantón Rosado
Het is avond wanneer we aankomen in Valladolid. Nadat we ingecheckt zijn bij ons hostel verkennen we de stad. Bij Parque Sisal bekijken we een lichtshow die elke avond om 21.00 uur (Spaanse versie) en om 21.20 uur op Convento de San Bernardino wordt vertoond. Daarna vervolgen we onze tour naar Francisco Cantón Rosado, waar we enthousiast worden ontvangen door een traditionele Mexicaanse dansgroep. Op het gezellige pleintje midden in de stad mengen de locals zich met de toeristen. Je kunt hier dagelijks op één van de vele bankjes neerploffen om te kijken naar diverse optredens. Zo staat er de avond daarna een groep verklede/geschminkte mannen klaar om iets van de Maya’s uit te beelden. Erg gek, maar best fun om naar te kijken. Vooral wanneer je dat doet onder het genot van een marquesita. Een heerlijke Mexicaanse lekkernij (een soort krokante dunne wafel met hele smaakvolle strooikaas erin) die je wat mij betreft MOET proberen. Beide avonden ga ik voor de traditionele variant. Ben je in een gekke bui? Ga dan voor één van de andere smaken, zoals kaas met roomkaas en Nutella of kaas met karamel. 
Zwemmen in cenote San Lorenzo Oxman
Na een heerlijke vegan lunch bij Le Kaat is het wat ons betreft tijd voor actie. We besluiten een fiets te huren en gaan op advies van Pierre naar onze allereerste cenote: San Lorenzo Oxman. Onze banden blijken half lek te zijn, maar dat mag de pret niet drukken. Na een half uurtje biken komen we aan bij de kassa. Nadat we onze tickets hebben gescoord, krijg ik een – veel te groot – zwemvest in mijn handen gedrukt. Tijd om te zwemmen! Het toffe aan deze cenote is dat je met een soort liaan kan slingeren boven het water. Even twijfel ik (de rots is best hoog als je op de rand staat), maar toch raap ik al mijn moed bij elkaar om mijn hoogtevrees weer eens te overwinnen. Als een mislukte Tarzan slinger ik aan de liaan en plons ik erg subtiel (not) in het water. Van een local krijg ik ‘10 points’ voor mijn afsprong. Zo, die heb ik ook weer in tha pocket.
Toeristenfoto’s maken bij Chichén Itzá
De volgende dag zetten we de toeristische activiteiten voort. Vanaf Valladolid is het ongeveer een uur reizen naar Chichén Itzá. We gaan voor de echte Mexperience en besluiten te reizen met een collectivo (a.k.a. een pauper localbusje). Na een uur wachten is het busje eindelijk vol genoeg om te vertrekken. We komen door de collectivo later aan dan we hadden gehoopt en zoals verwacht staat er een gigantische rij met toeristen. Het wachten valt gelukkig mee, maar wanneer we eindelijk aan de beurt zijn worden we door de security achter een hek geplaatst. Blijkt dat mijn net gekochte ijskoffie niet mee naar binnen mag. Top, dat wordt shotten (brainfreeze). Wanneer we het park binnen lopen worden we van alle kanten toegeroepen door Mexicanen die ons souvenirs proberen te verkopen. ‘Hola hola angel!’ ‘Hola cutie you’re so pretty for you special price only $1’ ‘Hola hola wanna buy for your ex-boyfriend? Please miss pretty only 20 pesos for your ex-boyfriend’. Leuk geprobeerd, maar helaas is er geen ruimte over in onze backpacks voor souvenirs voor onze ex-boyfriends. We stappen verder naar dé tempel voor de nodige toeristenfoto’s, zie onderstaand de resultaten. 
Next stop: Mérida
We zijn redelijk moe (jetlag laif) en besluiten om onze andere plannen te skippen. De volgende dag gaat onze wekker al om 6 uur. Volgens de dude van ons hostel kun je lessen Zumba en yoga volgen in het park. Maar wanneer we aankomen bij Parque Sisal blijkt dit niet zo te zijn. Superbedankt Alfonso. Na onze 736973ste wandeling door Calle de Frailles (die leuke straat met gekleurde vlaggetjes) is het tijd om onze backpacks weer vol te proppen: er staat een busreis van drie uur op de planning. Eigenlijk waren we van plan om een huurauto te fixen en onderweg allerlei toffe tours te doen, maar dat feest gaat helaas wegens diverse tegenslagen niet door. Things happen, het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen. Op naar de hoofdstad van Yucatán: Mérida!
Michelle
PS. Net als ik fan van eten? Ga dan vooral nog even langs voor empanadas bij Tresvabien, lunch/diner bij Le Kaat, drankjes bij Caffeina en voedsel bij Yerbabuena del Sisal.
