Een nieuwe dag, een nieuw avontuur. Wat begon als een spectaculaire hike in het Grampians National Park, eindigde in een noodsituatie in the middle of nowhere. Of dit goed afloopt? Ontdek het snel!
Grampians National Park: ‘You go girls!’
De wekker staat wederom lekker vroeg, maar vandaag heeft onze groep voor de verandering geen last van een ochtendhumeur. Iedereen heeft namelijk zin in de Wonderland Range. In zon anderhalf uur (mits de hike voorspoedig verloopt natuurlijk) kom je uit bij The Pinnacle. Beter bekend als hét uitzichtpunt in het hart van het nationale park. We starten onze hike in de Grand Canyon & Lady Hat Silent Street. De gigantische ravijnen hebben veel weg van de Amerikaanse Grand Canyon. Eenmaal op de top hebben we een fantastisch uitzicht over eindeloze bergen en rotspartijen. Dat smaakt naar meer! Mijn Duitse vriendinnen en ik klimmen enthousiast verder. De rest van de groep is nogal sloom (losers), daarom mogen we van tourguide JP vast vooruit hiken. ‘You go girls!’ Dat hoefde hij ons natuurlijk geen twee keer te zeggen. Op avontuur!
That moment when je op de tourguide had moeten wachten
Inmiddels is de zon doorgebroken en is de gevoelstemperatuur gestegen tot zon 30 graden. Wanneer we uitgeput en bezweet op het kruispunt aankomen, staat er een bord met meerdere afstanden. Na een korte discussie over welke richting we op moeten, stel ik voor om op de rest van de groep te wachten. Maar de Duitse wijffies zijn het snel met elkaar eens: nEIN’. Ze zweren dat JP aan het begin van de dag had verteld dat we de lange tour gingen doen. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen voor de extra 2.2 KM en na ruim1.5 uur klimmen bereiken we het uitkijkpunt. Great! We hebben wederom een fantastisch uitzicht over de omgeving. Maar ook over The Pinnacle, oftewel het uitkijkpunt waar we hadden moeten staan met de rest van de groep. Shit. De verkeerde berg beklommen.
Noodsituatie in the middle of nowhere
Nu we toch op de (verkeerde) berg staan, besluit ik om nog wat fotos te schieten. Tot ik een oorverdovende gil hoor. Lisa is keihard gevallen en door haar enkel gegaan. En heeft zoveel pijn dat ze een aantal keer bijna out gaat. Op dat moment raken we in paniek. Ten eerste zijn JP en de rest nergens te bekennen. Daarnaast kan Lisa met geen mogelijkheid lopen en dus al helemaal niet hiken. En last but not least: de enige mogelijkheid om EHBO te laten komen is door middel van een helikopter. Gelukkig hebben we precies geen bereik om iemand te kunnen bellen. Met ons laatste beetje eten en drinken voorkomen we dat Lisa out gaat. Na anderhalf uur rust, hulp van een Nederlands stel én ondersteuning van Ramona, lukt het om haar naar de tourbus te brengen. Marie en ik klimmen ondertussen door naar het The Pinnacle, omdat we JP nog steeds niet hebben kunnen bereiken. Wanneer we uitkomen bij het uitkijkpunt, voelt het echt even als een overwinning. Ik vergeet zelfs dat ik eigenlijk hoogtevrees heb. En het feit dat JP nog steeds door de bergen aan het rennen is om te kijken of wij oké zijn. Oeps. Ruim twee uur later dan gepland is onze hele groep weer compleet.
Tip: MacKenzie Falls & Balconies
Na de hike stoppen we bij nog een aantal ontzettend toffe highlights. Zoals je kunt zien is het zeker de moeite waard om te gaan. Dus, waar wacht je nog op? GAAN!
Michelle
